در سال 2021 مقاله پژوهشی با عنوان(شناسایی ویژگی های ژنتیکی و بیولوژیکی ویروس های آنفلوانزای مرغی H7N9 پس از استفاده از واکسن طیور H7N9 در چین) منتشر شد که در آن مطرح کردند که ویروس آنفلانزای مرغی (AIV) H7N9 که در چین ظاهر شد باعث ایجاد 5 نوع عفونت انسانی شده و در سپتامبر 2017 با استفاده از واکسن H7N9 در پرندگان از موارد انسانی جلوگیری شد. ویروس های H7N9 برای مرغ بسیار کشنده هستند و باعث عفونت خفیف در اردک ها می شوند.

پژوهشگران این مقاله دریافتند که AIV H7N9 جدا شده در سال 2019 از نظر آنتی ژنی متفاوت از سویه واکسن H7N9است ، بنابراین تکثیر این ویروس ها نمی تواند به طور کامل در جوجه های واکسینه شده جلوگیری شود.

در مطالعه حاضر ما خواص ژنتیکی و بیولوژیکی H7N9 HpAIV را که در پرندگان چین بین فوریه 2018 و دسامبر2019 شناسایی شده بود ارزیابی کردیم.

ویروس های آنفلانزا به راحتی تحت تغییرات آنتی ژنیک قرار می گیرند و تا زمانی که در طبیعت گردش دارند تنوع های زیادی از آنها ظاهر می شود.

واکسن امولسیون شده روغنی H5/H7 بر اساس ویروس های Re-12،H5 Re-17 ،H7-Re2 قبلا توسط zeng و همکاران گزارش شده بود و تولید شد. (journals.plos)

پژوهشی که توسط Xian-ying ZENG, Xin-wen HE  و همکاران در سال 2022 در چین تحت عنوان اثربخشی محافظتی واکسن غیر فعال سه ظرفیتی H5 / H7 (سویه های H5-Re13، H5-Re14 و H7-Re4) در جوجه ها، اردک ها و غازها در برابر ویروس های تازه شناسایی شده H5N1، H5N6، H5N8  H7N9 برخی از ویروس های H5 جدا شده در طیور یا پرندگان وحشی بین سال های 2020 و 2021 از نظر انتی ژنی متفاوت از سویه های واکسن (H5-Re11 و H5-Re12) که مورد استفاده در چین هستند بررسی شد و  اثربخشی محافظتی واکسن غیر فعال سه گانه جدید H5 / H7 را در جوجه ها، اردک ها و غازها ارزیابی کردند. واکسن غیرفعال شده ایمونوژنیک و پاسخ های انتی بادی قابل توجهی را در پرندگان مورد ازمایش ایجاد کرد. سه هفته پس از واکسیناسیون، جوجه ها با پنج ویروس مختلف شناسایی و در سال های 2020 و 2021 به چالش کشیده شدند: سه ویروس)ویروس H5N1، ویروس H5N6 و ویروس (H5N8 دارای ژنHA 2.3.4.4b ، یک ویروس H5N6 با ژن HA 2.3.4.4h و ویروس.H7N9 پس از بررسی های صورت گرفته به این نتیجه رسیدند که جوجه های واکسینه شده به طور کامل از آسیب ویروس ها محافظت می شوند.( sciencedirect)

بیماری نیوکاسل (ND) یکی از بدترین بیماری هایی است که به طرز فجیعی صنایع مرغداری را فلج می کند. بیماری ND در میان لیست بیماری های پرندگان قرار دارد که باید بلافاصله درمان آن صورت بگیرد. نیوکاسل بیماری به شدت مسری و اغلب حاد بوده که در پرندگان در سراسر دنیا یافت می‌گردد. این بیماری توسط یک سویه فوق حاد از خانواده پارامیکسوویروس‌ها تیپ 1 ایجاد می‌گردد. این بیماری به سه حالت بروز می‌یابد: لنتوژنیک یا خفیف، مزوژنیک یا متوسط و ولوژنیک یا فوق حاد (که به نام بیماری نیوکاسل شناخته می‌شود). سویه‌های لنتوژنیک به طور گسترده در دنیا منتشر بوده و به ندرت باعث ایجاد یک شیوع می‌گردد. علائم این بیماری بسیار شبیه آنفلانزا است به همین دلیل انجام آزمایشات کلینیکی در تشخیص سریع بسیار اهمیت دارد. واکسیناسیون جهت پیشگیری از ایجاد بیماری بهترین راه بوده اما در تمامی کشورها متاسفانه انجام نشده. این بیماری در بیشتر کشورها یافت شده و دربخش‌های مختلف آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی همچنان شیوع یافته است. اگرچه، پرندگان وحشی به دلیل آنکه می‌توانند بدون بروز علائم به این بیماری مبتلا شده و به قسمت‌های مختلف پرواز کنند، ممکن است در قسمت‌های مختلفی دیده شود.

واکسن های ND که سابقه اثر بخشی محافظتی درخشانی را در 60 سال گذشته نشان دادند. تا به امروز ، تعدادی از سویه های NDV لنتوژنیک مانند:V126-Lasota-F-B125-I2 به طور گسترده ای به عنوان واکسن های زنده برای کنترل بیماری استفاده می شود.

درمیان این سویه های واکسن،Lasota به وضوح به طور گسترده ای در کشورهای مختلف به دلیل ایمنی برتر آن استفاده می شود.واکسن های ND زنده مبتنی بر B1 ممکن است به اندازه Lasota ایمنی زا نباشد، اما به دلیل ویژگی های بسیار ضعیف خود بدون واکنش های تنفسی در پرندگان مشهور است.

پیشرفت های جدید DNA واکسن ها در تکنولوژِی DNA نوترکیب،امکان توسعه واکسن های DNA را با شبیه سازی یک ژن رمزگذاری کننده ایمونوژن یا گروهی از اپی توپ های خنثی کننده به یک پلاسمید بیانی ،امکان پذیر کرده است.

واکسن های ND نوترکیب تولید شده با جایگزینی ژن نشان داده شده است که ایمنی محافظتی را در برابر چالش بدخیم NDVدر مرغ ایجاد می کند.

آخرین استراتژی برای توسعه واکسن های ND ضعیف شده با ژنوتیپ،ژنتیک معکوس است که بازیابی یک ویروس نوترکیب از cDNA شبیه سازی شده آن است، با استفاده ازاین رویکرد،شیائو و همکاران یک NDV بسیار بدخیم را که در اندونزی در گردش است ،اصلاح ژنتیکی کرد و نشان داد که به طور کامل بیماری زایی خود را از دست داده و باعث ایمنی محافظ فوق العاده ایی می شود که به طور قابل توجهی باعث کاهش ویروس پس از چالش با ژنوتیپ و حتی تبدیل به NDV VII بسیار بدخیم می شود.

برای کنترل موثر عفونت بدخیم NDV در پرندگان ، ضروری است که به سرعت و به طور خاص عامل اتیولوژیک را شناسایی کنید. در حال حاضر،جداسازی ویروس سنتی و به دنبال تایید سرولوژیک یا مولکولی آن به عنوان روش استاندارد طلایی برای تشخیص NDV و پاتوتایپینگ در نظر گرفته می شود.

بزرگترین سوال در میان این معضل تشخیصی این است که (بهترین ابزار برای تشخیص سریع و دقیق عفونت NDV بدخیم چیست؟) پاسخ به این سوال روش NGS است که میتواند با سرعت بالا تمام نشانه های بیماری زایی در ژنوم ویروسی را شناسایی کند.

یک واکسن NDV عالی این است که نه تنها از بیماری بالینی جلوگیری می کند، بلکه تکثیر ویروس را کاهش می دهد.

در نتیجه،تولید واکسن هایی برای جلوگیری از آلودگی در طیور اولویت هر کشور می باشد.( Hindaw )