استفاده از نانوذرات درروند درمان سرطان پانکراس ، محققان توانسته اند با استفاده از این نانوذرات پاسخ ایمنی را تحریک کرده و دارورسانی را به محل تومور تسریع بخشند.

این روش که بر روی موش‌های آزمایشگاهی تست شده ، منجر به کاهش قابل توجه تومور در آن‌ها گردیده است.

این روش درمانی نتایج شایانی را به همراه داشته است، به طوری که از 10 موش مورد آزمایش ، 8 موش بهبود تومور در آن‌ها دیده شد و در دو موش دیگر تومورهایشان به طور کامل ریشه کن گردید.

سرطان پانکراس و و طول عمر افراد مبتلا:

سرطان پانکراس یکی از تهاجمی ترین سرطان‌های تا به امروز شناخته شده است ، حدود 75 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پانکراس در عرض 12 ماه پس از تشخیص می میرند.

در این میان ، حدود 7 درصد از مبتلایان به این بیماری بیش از پنج سال زنده خواهند ماند.

چالش‌های اصلی برای مقابله با تومور:

در واقع یکی از چالش های اصلی درمان، ریز محیط اطراف تومور است.

این محیط با ایجاد بافت متراکم و پیچیده در اطراف تومور مشخص می شود که مانع از تشکیل رگ های خونی و ورود سیستم ایمنی در این محل می‌گردد. 

متأسفانه سرطان لوزالمعده، به اکثر درمان‌های ‌رایج مانند شیمی درمانی، یا حتی ایمونوتراپی که در 10 سال گذشته در بسیاری از سرطان‌های دیگر موثر بوده ، پاسخ مناسب را نمی‌دهد.

ارائه روش‌های مختلف برای مقابله با تومور:

اولین مسیر، مسیر STING (مخفف محرک ژن‌ اینترفرون) نام دارد که درواقع مسیرSTING ،در درجه اول به دنبال DNA است.

که می‌تواند نشان‌دهنده یک مهاجم خارجی مانند ویروس یا آسیب به بافت یاسلول میزبان باشد.

محققان بیان کردند: برای حمله به تومورها باید بتوانیم سیستم ایمنی را فریب دهیم.

تا فکر کند یک عفونت از نوع ویروسی وجود دارد، سپس یک پاسخ ایمنی ضد تومور بسیار قوی برای ایمونوتراپی تومور استفاده کنیم.

به کارگیری نانوذرات در روش پیش‌رو:

همچنین فعال‌سازی مسیر TRL4 ، اثرات فعال سازیSTING را افزایش می دهد.

آن‌ها از آگونیست‌ها استفاده می‌کنند،که در یک سلول با اتصال به گیرنده‌های آن سلول باعث پاسخ و واکنش سلول می‌شود.

محصور کردن آگونیست‌هایSTING و TRL4 در طراحی از نانوذرات مبتنی بر لیپید می‌باشد و نانو ذرات کاربرد بسیار موثری در فرآیند دارند.

طراحی و عملکرد چگونه خواهد بود؟

طراحی به گونه‌ای می‌باشد که آگونیست‌ها می‌توانند باهم بسته بندی یا به اصطلاح یک پک را تشکیل دهند.

این روش نوین ، که با استفاده از موادی،سازگاری لازم را با شرایط زیستی دارند و همچنین نداشتن اثر سمی و آسیب زا و مبتنی بر لیپید به کار گرفته شده است.

کپسوله کردن داروهایی که از نظر عملکردی با هم کار می‌کنند اما نبست به هم دافعه دارند.

از لحاظ توانایی رسیدن به سلول هدف ، مهندسی شده تا این دارو با ورود به گردش خون به سوی سلول هدف جذب گردد.

نتیجه‌ پژوهش:

اگرچه موش‌های مورد آزمایش تا حدودی بهبود یافته‌اند.

اما بعد از حذف درمان ، تومورها برگشتند، این پژوهش یک گام امیدوارکننده در این زمینه می‌باشد.

این طرح امکان درمان‌هایی را فراهم می‌کند که قابلیت شخصی سازی را دارد.

مامی‌توانیم نسبت‌های آگونیست‌ها، ترکیب‌های دارویی،مولکول‌های هدف را تنظیم کنیم.